ကမ္ဘာမြေသို့ ပျံသန်းခြင်း - မောင်ခက်ဝေ
မောင်ခက်ဝေ
“မင်းက ဘာကောင်လဲ” လို့ ငန်းက အမျိုးသမီးကို အံ့သြဘနန်း ကြည့်ရင်း မေးတယ်။
“ငါက လူသားတစ်ယောက်ပါ”လို့ သူမက လက်မောင်းတွေကို အတောင်ပံလို ခတ်နေရင်း ပြန်ပြောတယ်။
“မင်းက လူသား မဟုတ်ပါဘူး” ငန်းက ပြန်ပြောတယ်။ “လူသားတွေက မပျံနိုင်ဘူးလေ။ ဒီတော့ မင်းက လူသား မဟုတ်နိုင်ဘူး။ ဒါ မဖြစ်နိုင်တဲ့ ကိစ္စပဲ။”
“ဒါပေမယ့် ငါက လူသားတစ်ယောက်ပဲလေ” လို့ အမျိုးသမီးက ပြန်ပြောပြီး အောက်ကို ထိုးဆင်းသွားတယ်။
ငန်းကလည်း အမျိုးသမီး ထိုးဆင်းသွားတဲ့ နောက်ကို လိုက်သွားတယ်။
“လက်မခံနိုင်ဘူး” ငန်းက အော်ပြောတယ်။ “ပြန်ပြင်ပြောလိုက်စမ်းပါ။ မင်းက တစ်ခြားတစ်ခုပဲ။ မင်းက ပျံနိုင်တဲ့ တစ်ခြားတစ်ခုခုလို့ ပြန်ပြောလိုက်စမ်းပါ။”
အမျိုးသမီးကတော့ ပြုံးလို့ပဲ နေတယ်။
“အေးဆေးပေါ့” သူမကပြောတယ်။ “အခုက သိပ်နောက်ကျသွားပြီ။ ဒါပေမယ့် အားလုံး အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ်လို့ ငါ သေချာပြောနိုင်တယ်”
“ဘာလို့ အဲ့လို ပြောနိုင်ရတာလဲ” ငန်းက ထပ်အော်ပြောပြန်တယ်။
အမျိုးသမီးက ရယ်တယ်။
သူမ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ “ဘာလို့လဲဆိုတော့ ငန်းတွေက စကားမှမပြောနိုင်ကြတာ။”
အမေရိကန် စာရေးဆရာ Ben Loory ဟာ ပုံပြင်ဆန်ဆန်နဲ့ တိုတောင်းပြီး ပေါ့ပါး သွက်လက်တဲ့ ဝတ္ထုတိုတွေကိုရေသားသူ ဖြစ်ပါတယ်။ သူရဲ့ဝတ္ထုတိုတွေမှာ ကပ်သီးကပ်သပ်နိုင်တာမျိုးတွေ၊ Dark ဖြစ်တဲ့ ဟာသတွေ၊ မျှော်လင့်မထားနိုင်တဲ့ အဆုံးသတ်တွေကို တွေ့ရမှာပါ။ သူရဲ့ ဝတ္ထုတိုတွေကို The New Yorker နဲ့ Fairy Tale Review တို့လို မဂ္ဂဇင်းတွေမှာ တွေ့ရသလို Fantasy အရေးအသားသစ်တွေနဲ့ Weird ဖြစ်တဲ့အရေးသားတွေကို စုစည်းထားတဲ့ Anthology တွေမှာလည်းတွေ့ရပါတယ်။ ခုဖတ်ရှုရမယ့် အပုဒ်ကတော့ Ben Loory ရဲ့ Tales of Falling and Flying ဝတ္ထုတို စုစည်းမှု စာအုပ်ထဲက Toward the earth ကိုဘာသာပြန်ထားတာ ဖြစ်ပါတယ်။ (ဘာသာပြန်သူ မှတ်ချက်)
အမျိုးသမီးတစ်ယောက်က လေယာဥ်ပျံပေါ်ကနေ ပြုတ်ကျတော့ သူမရဲ့ လက်မောင်းတွေကို ဖြန့်လိုက်ပြီး လေထဲမှာ ပျံသွားတယ်။
ငန်းတစ်ကောင်က တိမ်စိုင်တစ်ခု အနောက်ကနေ ပေါ်လာတယ်။
ငန်းတစ်ကောင်က တိမ်စိုင်တစ်ခု အနောက်ကနေ ပေါ်လာတယ်။
“မင်းက ဘာကောင်လဲ” လို့ ငန်းက အမျိုးသမီးကို အံ့သြဘနန်း ကြည့်ရင်း မေးတယ်။
“ငါက လူသားတစ်ယောက်ပါ”လို့ သူမက လက်မောင်းတွေကို အတောင်ပံလို ခတ်နေရင်း ပြန်ပြောတယ်။
“မင်းက လူသား မဟုတ်ပါဘူး” ငန်းက ပြန်ပြောတယ်။ “လူသားတွေက မပျံနိုင်ဘူးလေ။ ဒီတော့ မင်းက လူသား မဟုတ်နိုင်ဘူး။ ဒါ မဖြစ်နိုင်တဲ့ ကိစ္စပဲ။”
“ဒါပေမယ့် ငါက လူသားတစ်ယောက်ပဲလေ” လို့ အမျိုးသမီးက ပြန်ပြောပြီး အောက်ကို ထိုးဆင်းသွားတယ်။
ငန်းကလည်း အမျိုးသမီး ထိုးဆင်းသွားတဲ့ နောက်ကို လိုက်သွားတယ်။
“လက်မခံနိုင်ဘူး” ငန်းက အော်ပြောတယ်။ “ပြန်ပြင်ပြောလိုက်စမ်းပါ။ မင်းက တစ်ခြားတစ်ခုပဲ။ မင်းက ပျံနိုင်တဲ့ တစ်ခြားတစ်ခုခုလို့ ပြန်ပြောလိုက်စမ်းပါ။”
အမျိုးသမီးကတော့ ပြုံးလို့ပဲ နေတယ်။
“အေးဆေးပေါ့” သူမကပြောတယ်။ “အခုက သိပ်နောက်ကျသွားပြီ။ ဒါပေမယ့် အားလုံး အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ်လို့ ငါ သေချာပြောနိုင်တယ်”
“ဘာလို့ အဲ့လို ပြောနိုင်ရတာလဲ” ငန်းက ထပ်အော်ပြောပြန်တယ်။
အမျိုးသမီးက ရယ်တယ်။
သူမ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ “ဘာလို့လဲဆိုတော့ ငန်းတွေက စကားမှမပြောနိုင်ကြတာ။”
***